Монгол Улс хамгийн сүүлд социализмын үед буюу 1980 онд Багануур дүүргийг цогц байдлаар нь төлөвлөж бүтээн байгуулснаас хойш ямар нэгэн хот байгуулаагүй өнөөг хүрчээ. Өөрөөр хэлбэл, өнөөдөр бидэнд дагуул хот байгуулсан туршлага хийгээд энэ талын туршлага мэдлэгтэй боловсон хүчин хомс байна. Тиймээс дэлхийн өндөр хөгжилтэй орнуудын шинээр босгосон хотуудын туршлагаас судалж, манай улсад тохирох арга туршлагыг хуулъя, ядаж тэндээс суралцъя гэсэн саналыг олон хүн хэлж байна. Жишээ нь, БНСУ хүн амынх нь тал хувь нь төвлөрсөн Сөүл хотын ачааллыг бууруулахын тулд тухайн хотоо тойруулаад 10 гаруй дагуул хотыг сүүлийн 20 жилийн дотор барьж байгуулснаараа дэлхийд үлгэр жишэээ үзүүлсээр байна.
Мөн урд хөрш Бээжин хотын хүн амын төвлөрөл болон зам тээвэр, агаарын бохирдол зэрэг асуудлыг шийдэх зорилгоор 2013 онд Бээжин хотын зүүн бүс рүү томоохон үйлдвэрүүдээ шилжүүлж, үйлдвэрлэлийн бүс болгон хөгжүүлэх шийдвэр гаргасан байдаг. Үүнийг дагаад Бээжин хотын хүн амын төвлөрөл багасаж, үйлдвэрлэлээ даган дагуул хотууд сүндэрлэсээр байна. Тиймээс Азид, ойролцоох улс орнуудад зөв гольдиролтой хөгжиж байгаа жишиг болсон жишээ загвараас санаа сэдэл авч, хэрэгжүүлбэл, дагуул хотуудыг богино хугацаанд хөгжүүлэх боломжтой хэмээн байр сууриа илэрхийлэх хүн олон байна.
Хятад улсын хувьд л гэхэд 2025 он гэхэд Засгийн газрын засаг захиргааны нэгжүүдээ мөн адил шилжүүлэх зорилт тавин ажиллаж байна. Мөн түүнчлэн Хубей мужийг ухаалаг технологийн үйлдвэржсэн бүс болгон хөгжүүлэх зорилт тавин ажиллаж байгаа бөгөөд Бээжин Тяньжин орчмын бүс нутгийг эдийн засгийн чөлөөт зах зээлийн бүс болгохоор бодлого баримталан ажиллаж байгаа ажээ.
Эдгээр дагуул хотуудыг байгуулж эхэлснээр Бээжин хотын агаарын бохирдол багасаж, хүн амын хэт төвлөрөл буурч эхэлсэн байна. Мөн энэ бодлого, төлөвлөлтөө дагаад тухайн бүс нутагт ажлын байр шинээр бий болох эерэг үр дүн гарсаар байгааг Хятадын хэвлэлүүд онцолжээ.
